شوکرو سنسوزلی (Şükrü Şensözlü)، یکی از سازندگان کفش دست دوز در شهر پاریس است و کارگاه و فروشگاه آلتان بوتر (Altan Bottier) در سال 1973 توسط شوکرو تأسیس شد و در اصل یک کارگاه تولید بوت بود که به جرات می توان گفت حتی امروزه نیز یک دارایی غیرقابل انکاری است. آلتان نام پسر بزرگ شوکرو است و هم اکنون این کارگاه تولید کفش های دست دوز، توسط آلتان اداره می شود و با وجود گذشت سال ها، همه محصولات تولیدی، از شهرت جهانی و کیفیت بی نظیری برخوردار هستند.
شوکرو در شهر کنیا (قونیه) ترکیه متولد شد و او فرزند چهارم خانواده بود وقتی پدرش درگذشت شوکرو 6 سال داشت و آن دوران بسیار سختی برای او بود. مادر و برادران بزرگترش عهددار رسیدگی به خانواده شده بودند. کم کم او هم کمک به خانواده را احساس کرده بود و برای همین منظور مادرش تصمیم می گیرد که او را نزد یک کفاشی ببرد و او این حرفه را یاد بگیرد. او هر روز صبح با کیف ناهارش از پیچ و خم کوچه های شهر کنیا، خانه را به محل کارش ترک می کرد و افتخار می کرد که با کار کردن در کفاشی، می تواند همراه برادرانش به خانواده اش کمک کند. حالا او 12 ساله شده است.
شوکرو خیلی سریعتر به کارش علاقمند می شود و هرچه استاد کفاشش می گوید آنها را به سرعت یاد می گیرد و او می خواهد بیشتر و بیشتر یاد بگیرد. سرانجام تمام مراحل ساخت کفش را از نقاشی مدل تا برش چرم، دوخت، چسباندن و اتمام کارهای نهایی هر کفش را یاد می گیرد. شوکرو پس از خدمت سربازی، کنیا را ترک می کند و در شهر استانبول مشغول ساخت کفش های زنانه می شود. بالاخره او برای ازدواج به کنیا، پیش مادر و بردانش بر می گردد و مسئولیت های خانوادگی و جدیدش را به عهده می گیرد.
در آن زمان شوکرو، بعد از دیدن یک دوست قدیمی دوران کودکیش که در شهر پاریس زندگی می کند، به فکر سفر به پاریس می افتد و تصمیم می گیرد تعطیلاتش را در پاریس بگذراند. او پس از سه روز و دو شب مسافرت در قطار، صبح روزهایی از ماه فوریه 1972 وارد ایستگاه لیون شهر پاریس شده و در یک هتل کوچک در خیابان ماتورین مورو ماندگار می شود. دوستش به شوکرو کمک می کند تا امکانات کار در پاریس را فراهم نماید و یک کفش فروشی قرارداد کاری را به شوکرو پیشنهاد می دهد که او نمی تواند از این کار امتناع نماید و بنابراین او قرارداد کاری را با کفش می بند و در پاریس ماندگار می شود. شوکرو به مدت چند سال با این کفاش کار می کند و در سال 1976 با میشل طراح معروف دهه 70، سازنده کفش های لوکس خانه دیورر (Durer) برای هنرمندان مشهوری همچون فرانک سیناترا (Frank Sinatra)، کرک داگلاس (Kirk Douglas)، سرژ گنزبور (Serge Gainsbourg)، دالیدا (Dalida) و ملکه اسپانیا، آشنا شده و شروع به همکاری با او می کند. بطوریکه شوکرو در روز چهار جفت کفش می دوزد و میشل از او بسیار خوشش آمده و حقوق خوبی را به شوکرو می دهد.
شوکرو بعد از ساخت کفش های بی نظیرش و بدست آوردن تجربیات لازم در پاریس، بسیار مشتاق می شود تا برای کفش های خاص خودش کارگاهی خاص داشته باشد و بالاخره در سال 1983 یک کارگاهی را خریداری می کند که در آن شروع به تعمیر کفش را برای مشتریانش می کند. با کمک چند کارگر کفاشی، مشتریان متفاوتی را بدست می آورد و کم کم تقاضاها بیشتر شده و شوکرو رویای بی نظیر خود را خلق می کند و در این کارگاهش برای زنان و مردان کفش های بی نظیری را می دوزد و حالا مدیریت اوست که باعث تغییرات شگرفی در زندگی او شده است و این عامل باعث شده است تا شوکرو بتواند به راحتی در روز پانزده ساعت را در کارگاه خود بگذراند.
در سال 1998 در حالی که بیشتر کفش های مردانه مشکی، قهوه ای و گاهی اوقات تنگ بودند، خانه آلتان تصمیم به انتخاب رنگ های مختلف گرفت. آلتان تصمیم گرفت تا فرآیند خاصی از رنگ آمیزی، معروف به “پتینه” را انجام دهد و روند خود را توسعه داده و به تدریج به انحصار آن تبدیل شده است. این روند شامل الهام گرفتن از آثار طبیعت و زمان است. در آلتان هر مشتری آزاد است که رنگ و پتینه مورد نظر خود را انتخاب کند. رنگ ها به طور کاملا دستی در کارگاه های آلتان در پاریس انجام شده و در نتیجه دانش و تجربه کامل در خصوص کفش، چرم، خصوصیات آنها و همچنین مواد مختلفی که در فرایندهای خلاقیت دخیل هستند، رنگهای آلتان، کلیه شهرت خود را مدیون آلتان سنسوزلو، یک استاد رنگ آمیز، کفاشی ماهر و پسر بنیانگذاری بسیار ماهر و زبردست است.
این خانه با اصالت ترکی، فرصتی برای بازگشت به حماسه خانوادگی که در آن شور و شوق ساخت کفش از پدر به پسر منتقل می شود. اکنون آلتان سنسوزلو، در راس خانواده است. آلتان می گوید من عاشق این عالم هستم، بوی چرم، چوب و همه این ابزارها. واقعا کفش یک شور و شوق است که از پدرم به من رسیده است. آلتان اصرار دارد که هدف این نیست که بفروشید، بلکه باید مشتری را پس بگیرید. آلتان به همراه برادرش هاکان، خانه آلتان را هدایت می کنند. او می گوید پدرشان شوکور، همیشه به معنای واقعی کلمه عاشق حرفه خود بوده و حالا هم در سن 71 سالگی بخشی از این کار را راهنمایی می کند. در آلتان برخی از کارت پستالهای ترکیه یادآوری می کنند که شوکور سفر خوبی داشته است.
ترجمه و طراحی: عباس احمدی
